پاسخ سلولهای ایمنی درمغز به چربی مواد غذایی
12 دسامبر2014- براساس مطالعه ی جدیدی که توسط محققان UCدرکالیفرنیا انجام گردید نقش سلولهای ایمنی درمغز و عملکرد آنها در رفتار تغذیه ای موش مشخص گردید.
هنگامیکه محققان موشها را با رژیم غذایی مملو از چربیهای اشباع شیر تغذیه نمودند، جمعیت میکروگلیاها - نوعی از سلولهای ایمنی در مغز - درمنطقه ی هیپوتالاموس تا حد انفجار افزایش یافت، دانشمندان معتقدند افزایش این سلولها دلیل رفتارهای تغذیه ای بعدی درموش است.
دانشمندان از داروی آزمایشی و روش ژنتیکی برای تخریب میکروگلیاها در هیپوتالاموس استفاده کردند که نتیجه ی هر دوی این روشها از بین رفتن کامل التهاب ناشی از تجمع میکروگلیاها درهیپوتالاموس بود. شایان ذکر است که انجام این کار موجب کاهش مقدارغذای مصرفی این موشها نسبت به موشهای طبیعی گردید. استفاده از این دو روش هیچ تاثیر بیماریزایی بر این حیوانات نداشت.
علاوه بر این از بین بردن میکروگلیاها درموش تنها بروی مصرف غذا هنگامیکه رژیم غذایی آنها حاوی مقادیر زیادی چربی اشباع باشد، تأثیر می گذارد و هیچ تأثیری برنحوه ی تغذیه ی موشهایی که با رژیم غذایی کم چرب یا رژیم های غذایی که سایر انواع چربیها از جمله روغن زیتون یا نارگیل در آنها بالا است، ندارد.
دکتر Contrerasنویسنده ی اول این مقاله می گوید: ما دریافتیم هنگامیکه موش مقادیر زیادی چربی اشباع استفاده می کند، چربی وارد مغز شده و در هیپوتالاموس تجمع می یابد.
دکتر Koliwadاز مرکز دیابت UCSFمی گوید: میکروگلیاها وجود چربی های اشباع را حس کرده و دستورالعمل هایی را به مدارهای مغزی در هیپوتالاموس ارسال می کنند، این دستورالعمل ها تحریک کننده های مهمی برای مصرف غذا می باشند.
نتایج این تحقیق در شماره ی ماه دسامبر مجله ی Cell Reportsمنتشر شد.
نقش میکروگلیاها در ایجاد التهاب درمغز در پاسخ به عفونت یا جراحت از قبل کاملاً شناخته شده بود اما در تحقیق اخیر نشان داده شد این سلولها نقش کلیدی در شکل گیری پاسخ مغز به رژیم غذایی دارند.
در خارج از مغز- در بافت چربی ، کبد و ماهیچه ها – سایر انواع سلولهای ایمنی که ماکروفاژ نام دارند در پاسخ به رژیم های القاء کننده ی چاقی به التهاب دامن می زنند، این التهاب در ایجاد مقاومت به انسولین که نهایتاً منجر به دیابت می شود، نقش دارد.
دکتر Koliwadمی گوید: پرخوری سبب تجمع بیش از حد سریع میکروگلیاها درهیپوتالاموس می شود درحالیکه سبب تجمع ماکروفاژها با همین سرعت در بافتهای محیطی نمی شود. با این وجود، تاکنون تأثیر تجمع میکروگلیاها درهیپوتالاموس ناشناخته مانده بود.
دکتر Koliwadمی گوید: برخلاف تعریف کلاسیک التهاب که درآن سلولهای ایمنی دربافتهایی که عوامل زیست محیطی سبب بی نظمی در آن شده اند، تجمع می یابند، فعال شدن میکروگلیاها درمغز ممکن است بخشی از یک فرآیند فیزیولوژیکی طبیعی برای تغییر یا تعمیر عملکرد مغز در پاسخ به تغییردرمصرف مواد غذایی باشد. هنگامیکه مصرف چربیهای اشباع درطولانی مدت زیاد شود شبکه ی حسی میکروگلیالها ربوده شده و این موضوع سبب افزایش مصرف غذا و افزایش سریعتر وزن می شود، بنابراین هدف قرار دادن میکروگلیاها راه جدیدی برای کنترل مصرف غذایی در رویارویی با رژیم های پرچربی است که در جهان امروز بسیار رایج می باشند.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2014/12/141212190235.htm